Hail to our teachers!

Πρόσφατα κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι να δώσεις σ' ένα παιδί να καταλάβει κάτι, πόση δουλειά έκαναν οι δάσκαλοί/καθηγητές μας (ανεξαρτήτου βαθμίδας εδώ που τα λέμε) για να μας εξηγήσουν κάτι...

Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε, είχαμε το ξαδερφάκι στο σπίτι για το διήμερο. Έφερε μαζί του κι ένα φύλλο με πράξεις για τα μαθηματικά. Δευτέρα δημοτικού πηγαίνει οπότε κλασικά πράγματα, αφαιρέσεις, προσθέσεις, κρατούμενα, προπαίδεια κλπ...

Πριν κάτσουμε να λιώσουμε στο pc, λέει ότι θέλει να τελειώσει με τις ασκήσεις για να μην τις έχει για μετά.

Σε κάποια φάση με φωνάζει γιατί θέλει βοήθεια σε κάτι πράξεις. 1000-550, 73-29 και κάτι τέτοια.

Άντε τώρα να του εξηγήσω γιατί μένει 450 αντί για 550, 44 αντί για 54. Προφανώς έκανε λάθος στα κρατούμενα, εγώ όμως πως θα του εξηγήσω το σωστό αποτέλεσμα; Στο σχολείο πως τους το έδειξαν; Τώρα πια δε θυμάμαι τι γίνεται με τα κρατούμενα, κάνω απλά την αφαίρεση και τέρμα. Ενδεχομένως εμάς να μας έδειξαν άλλο τρόπο με τα κρατούμενα απ' ότι στα σημερινά παιδιά.

Υπάρχει κι ο φόβος να το εξηγήσεις με λάθος τρόπο, να το "μάθει" έτσι και μετά να μπερδεύεται στο σχολείο. Ή να πας να το εξηγήσεις με τρόπο που νομίζεις ότι είναι εύκολος αλλά τελικά δεν είναι.

Μπορεί να λέμε ότι θέλουμε για τους δασκάλους, αυτό που κάνουν όμως δεν είναι εύκολο. Σε μεγαλύτερες ηλικίες άντε, ανοίγεις κανα βιβλίο και διαβάζεις, στο τέλος θα καταλάβεις την καινούργια έννοια. Τα πιτσιρίκια όμως;